Denizaltında Bir Gün

Ahmet Burak Köroğlu

Çekme dâmen nâz edip üftâdelerden vehm kıl

Göklere açılmasın eller ki dâmânındadır

    ( Fuzûlî )

Ey sevgili! Naz edip düşkün âşıklardan eteğini çekme. Eteğine yapışan ellerimin, (sen eteğini çekince) göklere açılmasından sakın.

Ey sevgili! Ezel-i vakit gelmişse eğer, konuşma sırası bendedir. Olmasa eteklerinden akan lâlezar bahçeleri, ben de akacaktım nehirlerin ab-u hayat sofralarından. Sîneme konarsa eğer toprağından kalkan tozlar, ezelim olurdu benim insanlığımdan vazgeçemediğim esirlerim.

Yokluğun hayat bahçesindeki bütün çiçeklerin soluşudur. Göğün karanlıktan şafağa çaldığı vakit ben, bütün çiçekleri hûn ile suladım. Gözümden akan katreler sînene dokunmaz mı? Gök, mavi elbiseni giymişse eğer, eteklerinden çekilen ellerim gök kubbenin duacısı olacaktır. Ben, bütün mezar taşlarında kendi adını okuyan, bütün mezar başlarında yalnızlığıyla konuşan adam olacağım. Vücudum ney gibi boğum boğum ah çekse, sana. Yine de istemem gök kubbem maviden gayrı olsun bana. Bilmem ki sabah, hangi eteklerinin ucunda şems olmuştur. Ben, bütün ahvalin önünde dergâhına kadeh olmuşumdur. Beni eyleme bülbül. Onun her vakti feryattır. Çekme ervahımdan eteklerini beni bülbül eyleme. Bilirsin, dillerimden dökülen hecelerim Ferhat’ın Şirin’i, Mecnun’un Leylası, devran-ı âlemin misk-i amberi olacaktır. Arz-ı cemâlini görsem cennetim olurdu dûr-ı diyârlar.

Bağrımı dağlasam aşkınla, yerlere kapansam da nafile, senin gökyüzündeki kapılarının hiçbirine erişemem. Lütf buyursan, gel kelâmı çıksa makamından ben mağfiret merdivenini çıkarken uzuvlarım tutmaz; kalbimin vuslatı sana gelirken sonsuzluğa erişmek olsa da rızayı ilahine boyun eğmek benim bayramım olur.

‘‘Biliniz ki dünya hayatı bir oyun, bir eğlence, bir süs ve kendi aranızda övünme, mal ve evlat çoğaltma yarışından ibarettir. Bu, tıpkı bir yağmura benzer ki; bitirdiği ot, ekincilerin hoşuna gider, sonra kurur, onu sapsarı görürsün, sonra çerçöp olur. Ahirette ise çetin bir azab; Allah'tan mağfiret ve rıza vardır. Dünya hayatı, aldatıcı bir zevkten başka bir şey değildir. (HADİD/20)’’

Sabr-u sabâm tükendi, dilsizleşti gönlüm. İsyân etmem haşa, o ne büyük günahtır. Yetmiş milletin derdi ne ise benimki de odur. Yeşillenmek ister gönül bağım, saçlarım gül kokmayı arzular. Verdiğin bütün azâlar sen sen diye feryâd figân eyler.

Leyletü’l-vasl vakti geldiyse günbed kapıları açılır, ya Hû sesiyle. Dolanmışsa zaman boynuma igrâb vakti gelmiştir.

Ey Mahbûbü’l-Kulûb!

                                                                                 Ahmet Burak Köroğlu