NEW PHOTOGRAPHY II

“Medium in New Ways”

Küratör: Seda Yıldız

Sanatçılar:

Rafal Milach, Aras Gökten, Miguel Angel Tornero, Weronika Gesicka, Esther Hovers, Cihad Caner, Öncü Hrant Gültekin, Rehan Miskci, Hannes Wiedemann, Freya Copeland, Melih Dönmezer

05/01/2017 – 05/02/2017

ALAN İstanbul

Bu sene 2.si gerçekleşen NEW PHOTOGRAPHY çağdaş sanat sergiler serisinde “Fotoğraf nedir? “Varsa sınırları nerelerdir?” “Sanatçılar fotoğraf vasıtasıyla günümüz dünyasıyla nasıl uğraşmakta, onunla nasıl iletişime geçmektedir?” “Hikaye anlatıcılığının olası yeni yolları nelerdir?” ve “Fotoğrafçılar başka mecralardan yararlanırken fotoğrafla nasıl oynayabilirler?” gibi temel sorulara yönelmektedir.  

Bazı sanatçılar yalnızca analog çalışıp her bir film rulosunun biricikliğine bel bağlar; bazıları içinse dijital çağda, çekilmiş bir kare sonsuz olasılıklarla üzerinde oynanabilecek ham bir materyaldir. Kimileri için buluntu fotoğraflar farklı bağlamlarda yeni yaratılar ortaya çıkarmanın bir yoludur ve bir araç olarak fotoğrafın geleceği ile ilgili tartışmaya yol açacak biçimde sınırlar zor fark edilir hale gelmişken fotoğraf başka disiplinlerle birlikte iş birliği yapabilir.

Stil ve yöntemlerindeki farklılıklara rağmen tüm bu sanatçılar yaşadığımız dönemin farkındadır ve işleri günümüzün önemli meselelerine karşılık verecek biçimde zamana özgüdür. Bu sergi de bununla ilişkili olarak sergilenen işleri bu bağlamlarda tartışmak üzere “Modern Toplumun Eleştirisi”, “Yeni Belgesel”, “Dijital Çağda Analog Deneyimi” ve “Üslup Kırılmaları” dediğimiz dört ana başlık altında tasarlanmıştır.

Aras Gökten insanın kentsel çevre ile ilişkisi dolayımıyla kentsel mekanı sorgulamaktadır. Gökten kendi günlük yaşamının imgeleri aracılığı ile çoğunlukla günümüzün insan-sonrası gelişimden kaynaklanan yapaylık olarak tanımlanan, yabancılaşma olgusunu irdeler. Hannes Wiedemann sayborgler anlatısı aracılığı ile insanın teknoloji ile ilişkisini gözden geçirmekte ve olması muhtemel imkanları fotoğraflayarak insan ve teknolojinin kesiştiği kavşağı etüt etmektedir. Esther Hovers akıllı gözetim sistemlerini analiz ederek kamusal alanda kensel planlama aracılığı ile iktidar, politika ve kontrolün nasıl ifa edildiğini incelemektedir. Miguel Angel Tornero bel bağlayabileceği nihai obje olarak değil ama oynayabileceği “ham madde” olarak fotoğrafın üzerine gitmektedir. Tornero enstantaneler çekip bir yazılımın tesadüfen seçtiği karelerde “beklenmeyenin ana karakter” olduğu kent kolajları yaratmakta, belgesel fotoğrafçılığın “şeyleri olduğu gibi sunma” misyonunun üstüne gitmektedir. 

Rehan Miskci arşiv fotoğraflarını parçalarına ayırıp, yarı-soyut kolajlar yaratmak üzere yeni bağlamlarına oturtarak disiplinlerarası bir yaklaşımla kimlik temasına taze bir perspektif getirmektedir. Bu süreçte fotoğrafı başka mecralarla (enstalasyon,video) ilişkisi içinde kullanır ve  iki boyutlu ve üç boyutlu yüzeylerin arasına yerleştirir.  “Kendini” merkeze koymayan, kendi kökenine dair karakteristik bir belgeselde Cihad Caner, hiyerarşik olmayan bir tavırla objeler, hayvanlar ve doğa gibi insan-dışı unsurlarla ilişki içinde kendi köklerini fotoğraflamaktadır.

Öncü Hrant Gültekin şehir portreleri enstantaneleri için, her biri kendine has farklı kameraların sınırlılıkları ve sunduğu vizyonun imkanlarını deneyimleyerek analoğa şans tanıyanlardandır. Weronika Gesicka dijital çağda eski baskılarla ne yapılabileceği ve fotoğrafın geçmiş ve günümüz arasında nasıl bir köprü kurabileceği merakıyla, bir imaj bankasından bulduğu eski döneme ait imgelerle, değiştirilmiş ve yeni bağlamlarına oturtulmuş kolajlar yaratmaktadır.

Meseleleri kendilerine has farklı estetik yaklaşımları ve yöntemleriyle sorgulayan bu yerli ve yabancı genç fotoğrafçılar bir medyum olarak fotoğrafı taze bakış açılarıyla yorumlayarak bugünün çağdaş fotoğrafını tanımlarken zikredilmeyi hak ediyorlar. Küratörlüğünü Seda Yıldız’ın gerçekleştirdiği sergi 5 Ocak 2017 ile 5 Şubat 2017 tarihleri arasında ALAN İstanbul’da görülebilecek.

The contemporary art exhibition series, NEW PHOTOGRAPHY of which 2nd exhibition will be hold this year, pursuits basic questions such as ‘’What is photography?’’, ‘’What are the limits of it, if there are any.’’ ‘’How artists deal/communicate with today's world via photography?’’, ‘’What are the new possible ways of story telling and how photographers can play with the medium drawing on other mediums as well?’’

While some of the photographers only work analogue and rely on uniqueness of each film roll, for some taken photograph is only a raw material to play with endless possibilities in digital age. For some other, found material is the way to go for new creations in different contexts and photography could co-operate with other disciplines while boundaries could become barely perceptible leading further discussions on the future of medium.

Despite  their difference on style and method, all these artists are aware of the time we live in and their work is quite time-specific responding today’s subject matters.This exhibition relatedly has been proposed under four main subtitles as “Modern Society Critique”, “New Documentary”, “Analogue Experiences in Digital Age” and “Genre Breaking “ to discuss exhibited ' works in such contexts.

Aras Gökten criticizes urban spaces we live in while questioning man’s relationship to its urban environment. Gökten questions alienation, rather called artificialness caused by post-human development of today with his everyday life imagery. Hannes Wiedemann reviews man's relationship to technology via the story of cybors and investigates human & technology intersection photographing future possibilities. Esther Hovers  investigates how power, politics and control are exercised via urban planning in public space by  analyzing intelligent surveillance systems. Miguel Angel Tornero addresses photography as not a final object to count on, but as a “raw material” to play with with. Tornero takes snapshots and creates city collages that is randomly created  by software  in which “unexpected becomes the protagonist”, confronting  documentary photography'' s believed mission to present things “as they are”.

Rehan Miskci offers fresh perspective to the theme of  identity with an interdisciplinary approach, re-contextualizing archive photographs to create fragmented, semi-abstract photo collages. During this process she uses photography medium in relation to others (installation, video)  locating photography between two dimensional to three dimensional  level. A distinctive documentation on one’s own roots which doesn’t put “the self” in the centre, Cihad Caner photographs his roots in relation with non-human elements as objects, animals and nature  non-hierarchically. Öncü Gültekin is among those  who still give analogue a chance as he experiments with possibilities of each specific type of camera  he uses while taking advantage of its limitations and  offered vision for his snapshot like city portraits. Weronika Gesicka creates modified and re-contextualized collages by found vintage images from an image bank, wondering what can be done with old prints in digital age and how could photography create a bridge between the past and present.

With their unique ways of exploring questions in different aesthetics and methods these young, both local and international photographers deal with the medium of photography in such ways that deserves to be mentioned in defining contemporary photography today, bringing along fresh perspectives. The exhibition curated by Seda Yıldız can be seen at ALAN İstanbul between 5 January 2017 – 5 February 2017.