Bir türkü gibi ansızın gelir düş kırıklığı.Susarım ve ben susarsam hemen yanıbaşımda intiharlar yeşerir.Ölümler coğrafyasında kurur fidelerim.Anlatamam adsız haykırışlarımı.Renkli kartlar yazarım adımın baş harfiyle başlayan.Etimin kesikliğindedir göstergesi.Yokluğum yanar bir gece,bir eve sığınsam yazın, akşam vakti asit yağmurları taşırım.Karga sesleriyle bir sabahı umut dolu kamyonlarla uçurumlara sürüklemem de bundandır.Söz veriyorum kanatmayacağım bastığım yerleri.Çünkü benim mevsimimde akasyalar yas tutar durmadan.

Bilirsem imgelerin kızoğlankız can çekişmelerini gölgesini kurşuna dizerim bazı şeylerin.Saatimi kurarım günün demirparmaklıklı balkonlarına.Sonra martılarla beraber inatçı bir yalnızlıkla çilingir sofrası kurarım denize karşı.Taze bir ekmek bulamam ama.Eğer ben taze ekmek bulamazsam ağlarım.Eğer ben ağlarsam yanıbaşımda intiharlar çoğalır.Annem bir çay demler.Sahipsiz ağıtlar taşırım omuzlarımda.

Nal sesleri var penceremde.Atlar güneşi çekiyor.Bir şarkı gibi yanıyor yeleleri.Allah'ı düşünüyorum.Uzak trenler geçiyor gözlerime.Ne yapsam keman sesleriyle yataklı vagonlar gülüyor, perdelerini kalbime dikiyorum.Sonra bütün istasyonlar ıslanıyor öylece.Restore edilmiş bir ölümü makinistlere bağışlıyorum.Biliyorum onlar da seviyorlar beni.Ağızlarında birikmiş yelkenli temmuz sesleri ve asma köprüleriyle unutulmuş cumartesiler gibi.Hazirana kan düşüren güvercinler gibi.Ellerim ağaçsız ormanlardır şimdi.Gece yıldızları eritmekte gözlerimi ve ben bir gerçek gibi saklamaktan yoruldum artık kirpiklerimi.Söz veriyorum kanatmayacağım bastığım yerleri.Çünkü bir gün yirmi beş saattir benim mevsimimde./beşdoksanbeş/