MEVLÜT AKYILDIZ

Çok eski geleneği olan bir halk sanatıdır camaltı resim tekniği. Camın arka yüzüne çizilir defalarca aynı konular. Sonra renk renk boyanır, kimi zaman da renkli yaldızlı kağıtlarla bezenir. Camın ön yüzünde görünür hikayeler. Kimi zaman bir ‘’şahmaran‘’ olarak, kimi zaman ‘’Hz. Ali ve devesi‘’, kimi zaman da ‘’Amentü gemisi‘’ olarak çıkar karşımıza. Eski dönemlerde dükkanlarda, kahvehanelerde duvarları süsler uğur getirmesi için, gelinlerin çeyizlerinde yer alır tılsım olarak.

Oysa Mevlut Akyıldız’ın yine aynı tekniği kullanarak yapmış olduğu fakat geleneksel konulardan uzak bulunan camaltı resimlerinde, her seferinde birbirinden çok farklı hikayeler görürüz. Yine bu resimlerde çoğunlukla eski zamanlardan kalma ve belki de hikayelerini hiç bilmediğimiz, eskimiş yaldızları ile yorgun çerçeveler yeniden hayat bulurlar ve bu eğlenceli resimlere daha farklı bir zenginlik katarlar.

Mevlut Akyıldız’ı farklı kılan yalnızca camaltı resimleri değil, heykel, yağlıboya gibi farklı disiplinlerdeki çalışmalarında yaşama bakışıdır. Günümüz kaotik dünyasında yaşanmakta olan çelişkiler ve ciddiyete karşın ciddiyetsizlikleri ‘’güleriz ağlanacak halimize...’’ misali kendisine özgü yorumudur. Onun ironik ve bir o kadar da alegorik resim dili sade ve yalındır. Yaşamdaki gerçekler onun resimlerinde bir anda renkli bir masal dünyasına dönüşür.

Onun çalışmalarında dün-bugün ayırımı olmaksızın, geniş bir zaman dilimi içinde buluruz kendimizi. Yaşamın sıradan karmaşasından ve çelişkilerinden yola çıkarak geçip giden hayatın içindeki farklı güzellikleri, insanların her şeye karşın hayata tutunma çabalarını, yine insanların gösteriş merakı ve ihtişamının ardındaki sıradanlıklarını kendisine has bir üslupla ve eğlenceli bir resim dili

ile anlatır bizlere. Yaşamı gözlemci bir bakış ile sorgulayarak ve zengin bir yaşam algısı ile, sanatçı için en temel malzeme olan insanı, bizi, bize yeniden ve farklı bir görme biçiminde sunarak kendi kendimiz ile baş başa bırakarak bizlere yaşamı yeniden sorgulama ve yeniden
keşfetme keyfini sunar eserlerinde. 

Reverse-glass painting, also known as under glass painting, is an old form of folk art, with a long tradition dating back to ancient times. As part of the traditional technique, themes from folk stories and tales are depicted on a piece of glass, and the image is later cold painted or, sometimes, colorfully gilded. Folk stories and themes depicted in this form of art come to life on the reverse side of the glass item where the images have been painted. Sometimes, the story depicted by the image is that of Sahmaran, or the queen of the serpents, a beloved mythological from local folklore, or the story of Ali the Prophet and his camel, or the tale of the boat Amentu, which has roots in Alevi folklore. In the old times, reverse painted glassworks often decorated the walls of coffeehouses across Anatolia and were almost always included in bridal hope
chests as a good luck charm.

The reverse-glass paintings created by Mevlut Akyıldız, however, are far from the traditional themes traditionally associated with this craft, telling a different story each time. In these paintings, the unheard and untold stories of the past come back to life, emerging out of their time-honored glory, bringing new riches to these fun paintings.

What sets Mevlut Akyıldız apart is his outlook on life, that is often manifest not only in his reverse-glass paintings, but also other works of art created by him such as his statues and oil paintings. In Akyıldız’s words, his works tell the “unserious” stance that characterizes the human condition in the face of contradiction and seriousness being experienced in the chaotic world of our day. The Turkish phrase, “we laugh, whereas we should be sorry about our situation,” is an apt expression to describe his outlook. His ironic and allegoric language of painting is pure and simple. The realities of life suddenly appear as elements of a fairy tale in his works.

We find ourselves in a wide slice of history and time in his works, with no distinction between the past and the future. Drawing on from the simple complexity of life and its conflicts, Akyıldız tells the stories of the various beautiful elements in life as it moves on; the efforts of ordinary people trying to cling onto life in spite of all negativity and the ordinariness of people hidden
behind their love of impressing others and their ostentatiousness in a unique style, speaking a fun language of painting. Questioning life as an observer, Akyıldız
compels us to question and rediscover life, leaving the viewer alone
with his or her “self”, through his paintings, which present
man-the most fundamental material for the artist-in
a brand new way seen through a rich
perception of life.