Erhan Coral’ın “Hiçliğin Ortasında Bir Yer” başlıklı kişisel sergisi hem 18. İstanbul Bienali hem de 212 Photography Istanbul Festivali paralel etkinlikleri kapsamında 11 Ekim’e kadar Galeri 77’de sanatseverlerle buluşuyor.

Çağdaş yalnızlığa dair derin ve sarsıcı bir bakış sunan “Hiçliğin Ortasında Bir Yer” sergisi, izleyiciyi Moğolistan’ın ıssız, siyah-beyaz manzaralarında sessizliğin ve absürt olanın peşinden derin bir yolculuğa davet ediyor. Moğolistan’ın uzak bozkır, çöl ve dağlık bölgelerinde gerçekleştirilen bu fotoğraf yolculuğu, “hiçlik” kavramını doğrudan merkezine alırken Erhan Coral’ın kadrajında bir kulübe, bir hurda araba ya da izleyicisi olmayan bir çocuk oyunu, sonsuz sessizlikle çevrelenmiş bir görsel şiire dönüşüyor. Sanatsal anlatımını gösteriden çok aralardaki sessizlikte bulan Coral, bu seride yalnızca coğrafyayı değil, aynı zamanda yalıtılmışlık, hasret ve insan izlerinin garip dokunuşlarını da görünür kılıyor.

“‘Hiçliğin Ortasında Bir Yer’, genişliğiyle insanı küçülten, sessizliğiyle zihni yavaşlatan Moğol bozkırlarında çekilmiş bir fotoğraf serisidir. Bu seri, izleyiciyi sadece fiziksel bir coğrafyada değil, aynı zamanda anlamın sınırlarında bir yolculuğa davet eder. Göz alabildiğine uzanan boşlukların içinde beliren rastlantısal nesneler, yapılmış ama terk edilmiş yapılar, tuhaf işaretler ve yalnız anlar; her biri bu sessizliğin içinde bir soru gibi durur.

Fotoğraflar, belgesel bir gözle izlenmiş olsa da estetik ve kavramsal olarak daha derin bir bakışı yansıtır. Bir ‘Coffee Shop’ tabelasının bozkırın ortasında belirmesi, bir oyun sahasının izleyicisiz kalması ya da hiçbir yere çıkmayan bir yol levhası… Her kare, izleyeni gülümsetirken düşündürür hem gerçek hem de saçma hem tanıdık hem de tamamen yersizdir.

Bu coğrafya, sanki insanın varlığını ve yokluğunu aynı anda kabul eder gibidir. Boşluk, burada yalnızca bir eksiklik değil, başlı başına bir varlıktır. İnsan müdahaleleri, çoğu zaman doğayla yarışamayacak kadar küçük, ama absürtlükleriyle dikkat çekecek kadar gariptir. Bu fotoğraflar, işte tam da bu gerilimi, bu ironiyle örülmüş sessizliği belgelemeyi amaçlar.

‘Hiçliğin Ortasında Bir Yer’, salt görsel bir seri olmanın ötesinde, izleyiciyle hem bireysel hem evrensel düzlemde bir temas kurar. Boşluğun ortasında duran izole nesneler, aslında modern insanın kendi varlığına ve yer arayışına dair imgeler hâline gelir. Yolun kenarındaki terk edilmiş bir araç, durmayı değil, bekleyişi simgeler; kullanılmayan bir basketbol sahası, topluluğun yokluğunu. Ve tüm bunların ortasında duran izleyici, kendi yalnızlığının farkına varır.

​Erhan Coral’ın bu yeni serisi, kaybolmanın güzelliğine, amaçsızlığın estetiğine ve sessizliğin içindeki mizaha bir övgüdür. Görünenin ardında neyin saklı olduğunu sorgulayanlara, hiçliğin ortasında bir yer sunar.

Özgün dili ve anlatımıyla 20. yüzyıl yazarları arasında önemli bir yeri olan Clarice Lispector’ın Bir Hayat Nefesi ile Karanlıktaki Elma romanları Bengi De Sá Matos Paixão’nun çevirisiyle Can Yayınları’ndan çıktı.

Bir Hayat Nefesi, Clarice Lispector’ın hayatının son zamanlarında yazdığı, ölümünden sonra yayımlanan romanı. Kendi hayatından izler taşıyan tanrıvari bir erkek yazar ile onun yaratımı, “hayat nefesi üflediği” Ângela Pralini arasındaki mistik bir diyalog anlatıyor.

Bir erkek ve bir kadın, birbirlerinin yansımalarında kendilerini izleyen ve sorgulayan iki yazar. İsimsiz anlatıcı, kitabı için başkarakterini, yazar Ângela Pralini’yi yaratır, ancak bu karakter kendi hayatına kavuşunca yaratıcısını farklılıklarıyla şaşırtır, öfkelendirir. Yaratım sürecindeki krizleri ve sayfaların dışındaki dünyanın kendilerine biçtiği roller üzerine düşünürken, sonunda okurda şüphe uyandırmaya başlarlar. Yaratıcı kim, yaratılan kim? Hangisi Clarice’e daha yakın? Hangi ipliği takip etmeyi seçiyoruz? Kurguyu, kurgusal fikri mi yoksa eşsiz bir yazarın eşsiz evrenini mi?

Karanlıktaki Elma ise yazarın ABD’de yaşadığı dönemde yazdığı ve “en iyi romanlarından biri” olarak nitelediği eseri. Lispector, roman yapılarını altüst edip tamamen yenilikçi temsil parametreleri yaratarak bambaşka bir edebî gelenek başlattı.

​Martim, karısını öldürdüğüne inanarak şehirden kaçar. Geceye sığınır, kendini doğanın sessizliğine bırakır ve sonunda ıssız bir çiftliğe varır. Burada yaşamdan korkan sert Vitória ve ölümden korkan hassas Ermelinda’yla karşılaşır. Bu üç yalnız ruh, kuraklığın ortasında hem birbirlerini değiştirecek hem de yağmuru beklerken kendi karanlıklarıyla yüzleşecektir.

175 yıllık geçmişiyle dünyanın prestijli bale topluluklarından Gürcistan Devlet Balesi, Pyotr Tchaikovsky’nin ölümsüz eseri The Nutcracker (Fındıkkıran)’ı ocak ayında PIU Entertainment organizasyonu ile Türkiye’de sanatseverlerle buluşturacak.

​Efsanevi sanatçı Nina Ananiashvili’nin sanat yönetimi ve koreografisi ile sahnelenecek The Nutcracker, 17 Ocak’ta Zorlu PSM, 18 Ocak’ta ise ATO Congresium sahnesinde izleyici karşısına çıkacak. Köklü tarihiyle Kafkasya’nın önemli sanat kurumlarından biri olan Gürcistan Devlet Balesi, bugüne dek dünyanın dört bir yanında sahne aldı. New York Times tarafından “kusursuz” olarak nitelendirilen topluluk, 2008 yılında Edinburgh Uluslararası Festivali’nde kazandığı Herald Angels Ödülü ile uluslararası başarısını taçlandırdı. 2024’te Londra Coliseum’daki gösterileriyle de büyük yankı uyandıran topluluk, her sahneye çıktığında zarafet ve gücü bir arada sunuyor. Gösterinin sanat yönetmeni ve koreografı Nina Ananiashvili, Bolshoi Ballet ve American Ballet Theatre’ın eski baş balerini olarak dünya bale tarihine adını yazdırmış bir isim. Daily Telegraph tarafından “gelmiş geçmiş en büyük 12 balerin” arasında gösterilen sanatçı, 2002’de US Dance Magazine tarafından “Yılın En İyi Balerini” seçildi.

Simbart Projects, Medine İrak’ın “Sınırların Ötesinde” başlıklı kişisel sergisini 12 Eylül-1 Kasım tarihleri arasında sanatseverlerle buluşturacak.

“Sınırların Ötesinde” sergisi, kuş figürü üzerinden insanın doğayla kurduğu ilişkiyi, kent belleğiyle olan bağını ve kamusal alandaki temsiliyet biçimlerini tartışmaya açıyor. Kuşların yalnızca doğal varlıklar değil, aynı zamanda özgürlüğün, hafızanın ve toplumsal bilinçlenmenin taşıyıcıları olması üzerine yoğunlaşıyor.

“Kuş, en yalın hâliyle özgürlüğü temsil eder; yönü yoktur ama yolu vardır. Ne sınırlara uyar ne duvar tanır. İnsan ise doğaya çizgilerle yaklaşır: yapılar, isimler, aidiyetler kurar.” Sanatçı bu sergide sınırın kuşla teması, kuş yuvası ve kuş sarayları gibi simgeleri merkeze alarak, doğa ile insan arasındaki ilişkiye odaklanıyor. Bu ilişkinin kırılgan, müdahaleci ve çoğu zaman romantize edilmiş doğası sorgulanıyor. Doğal olanın işlevselliğiyle insan eliyle inşa edilen gösterişli yapıların karşıtlığı, izleyiciye sade olanın bilgeliğini yeniden hatırlatıyor.

Kuş yuvaları doğanın ihtiyaca dayalı zekâsının, kuş sarayları ise insanın estetikle sarılmış iktidar arzusunu temsil ediyor. Sergi bu iki yapı tipi arasında bir sınır değil, bir geçiş alanı kuruyor. Her eser, bu sınırı aşmaya ya da ona yaklaşmaya dair bir öneri sunuyor. Sergi aynı zamanda mekân kuramları, posthümanist düşünce ve ekosanat yaklaşımlarıyla doğa-insan ilişkisini farklı katmanlarda yeniden okuyor. Kuşun göçü, sadece mevsimlerin değil; bellek, politika ve aidiyetin de yer değiştirmesini ifade ediyor.

​“Sınırların Ötesinde” sergisi kuşun bakışını benimsemeye, yukarıdan ve özgürce düşünmeye alan açıyor. İrak, mimariyle temsiliyetin, hafızayla mekânın iç içe geçtiği çok katmanlı doğanın kendi belleğini yuvalarda, göç yollarında, unutulmuş seslerde görünür kılıyor. Bu görünürlük, ekolojik düşünceyle geçmişin ve geleceğin iç içe geçtiği bir zamana işaret ediyor. Bir düşünme alanı yaratırken, izleyici de semboller aracılığıyla doğa ve bellek arasında bir diyalog kurmaya davet ediyor.

Avusturya’da neredeyse 50 yıldır “teknolojik sanatlar alanında” dünyanın en saygın festivali ve platformu olarak kabul edilen Ars Electronica, Zorlu PSM ve Piksel.Creative Solutions partnerliğiyle Diageo Türkiye’nin ana sponsorluğunda 21-28 Ekim tarihleri arasında Zorlu PSM’de gerçekleşecek.

Zorlu PSM ve Piksel.Creative Solutions partnerliğiyle düzenlenen Ars Electronica, Diageo Türkiye’nin ana sponsorluğunda Zorlu PSM’nin farklı sahne ve alanlarını dönüştürerek izleyicilere benzersiz bir deneyim sunacak. Sergi, mekânsal enstalasyonlardan ekran tabanlı işlere, ses ve ışığın sınırlarını zorlayan performanslardan atölyelere kadar uzanan geniş bir programla katılımcılarla buluşacak.

Ars Electronica İstanbul hem bir sergi hem de uluslararası sanatçıların işlerini İstanbul’a taşıyan, Türk sanatçıların yaratıcı projelerini de dünyaya taşıyan dijital bir sanat platformu olarak kültür sanat dünyasında dikkat çekiyor. Sanatseverler için de sanat, teknoloji ve toplumun iç içe geçtiği özgün bir buluşma noktası olan Ars Electronica İstanbul, Zorlu PSM’de sekiz gün boyunca misafirlerine dijital sanat deneyimi yaşatacak.

Mekânı titreşim ve rezonansla dönüştüren, adeta canlıymış gibi hareket eden hipnotik kinetik heykeli Cycloïd-E ile Cod.Act, etrafımızı saran ama görünmeyen elektromanyetik dalgaları, bir şelaleyi andıran bir ışık ve ses performansına dönüştüren Marc Vilanova’nın Cascade’i, hiper-gerçeklik ve yapay zekâ üzerine düşündüren Martyna Marciniak’ın Anatomy of Non-Fact’ı, iklim krizini canlı alg kültürleri aracılığıyla görünür kılan Noor Stenfert Kroese’nin Fading Colours enstalasyonu bu yılki edisyonda öne çıkan eserler arasında yer alacak.

Uluslararası sahnenin en yaratıcı stüdyolarından Universal Everything ise izleyiciyi hareketle etkileşime giren, bedenin jestleriyle şekillenen büyüleyici bir dijital evrenin parçası olmaya davet eden interaktif işiyle sanatseverlerle buluşacak.

Ars Electronica İstanbul, bu yıl da İmelda Kuyumcu-Gözde Betülay Yorulmaz’ın ikilisi ve Ceren Su Çelik’in yeni çalışmaları, yapay zekayla Türk kahvesi falını bir araya getiren Future Visioning işiyle Özcan Ertek gibi Türkiye’den genç yetenekleri uluslararası bir platforma taşıyarak, onların dünya sahnesinde parlamasını sağlayacak.

Sergiye eşlik eden canlı performanslar, izleyiciyi sanat ve teknolojinin kesiştiği büyülü anlara davet edecek. Özellikle bit.studio’nun doğanın ritmini dijital formlarla kaynaştırdığı Flock Off isimli performansı festivalin unutulmaz deneyimlerinden birine sahne olacak.

​Sergi boyunca düzenlenecek konuşma programları, sanatçıların ve küratörlerin bakış açılarını paylaşarak zengin bir tartışma ortamı yaratırken; atölyeler yeni nesillere teknoloji ile yaratıcı ilişki kurmanın yollarını keşfettirecek.

Lucia Tallová’nın “Geçici Anıtlar” başlıklı İstanbul’daki ilk kişisel sergisi 20 Eylül-19 Kasım tarihleri arasında Zilberman’da sanatseverlerle buluşacak.

“Geçici Anıtlar” sergisi belleği, maddeselliği ve insan deneyiminin izlerini odağına alan düşünsel bir araştırma sunuyor. Resim, kolaj, yerleştirme ve fotoğraf arasında çalışan Lucia Tallová; buluntu ve kendi ürettiği nesneleri bir araya getirerek geçmişle bugün arasında katmanlı diyaloglar kuruyor.

Tallová’nın pratiğinin merkezinde, belleğin nesneler ve yüzeyler üzerinde tortu gibi birikmesi fikri yer alıyor. Fotoğraflar, antika kitaplar, mobilya parçaları ve diğer kalıntıları toplar ve arşivler; özellikle kusurları ve patinasıyla zamana tanıklık eden malzemeleri seçiyor. Bunlar salt tarihsel kalıntılar değil; sanatçının elinde bir dönüşüm sürecine katılıyor, yeni bir esneklik ve canlılık kazanıyorlar. Kesme, katmanlama ve yeniden kurgulama yoluyla nesnelerin kendi başlarına “konuşmalarına” izin verirken, onları daha geniş bir düşünsel ve mekânsal bağlama yerleştiriyor.

“Geçici Anıtlar” aracılığıyla Tallová, nesnelerin, imgelerin ve tarihlerin yaşam döngülerine dair bir yansıma sunuyor. Sanatçının pratiği, değer hiyerarşilerini sorgular; göz ardı edilmiş malzemeleri görünmezlikten kurtararak onlara yeni bir anlam kazandırıyor. Geçici nesneler ile kalıcı biçimleri buluşturduğu kurgularıyla izleyicilere bellek, zaman ve insan algısını şekillendiren ince güçlerle derinlikli bir bağ kurma olanağı sunuyor. Segi, geçmişin kalıcılığını, yeniden hayal etmenin yollarını ve kırılgan, yıpranmış ya da gözden kaçmış olanın bir anıta dönüşme ihtimalini sorguluyor.

Künye:
1. From the series Unstable Monuments / Geçici Anıtlar serisinden, 2023-2025

collage / kolaj 105 x 75 x 6 cm (framed)
​2. From the series Unstable Monuments / Geçici Anıtlar serisinden, 2025 collage / kolaj 55 x 40 x 4,5 cm (framed)

Ödüllü Fransız yazar Jean-Philippe Arrou-Vignod’nun bir çocuğun gözünden aile, eğitim ve yetenekler üzerine düşündürdüğü romanı Babamın Köyünde, İrem Dalbudak’ın resimleri ve Azade Aslan’ın çevirisiyle Günışığı Kitaplığı’ndan çıktı.

Fransız edebiyatının ödüllü yazarları Jean-Philippe Arrou-Vignod’nun Türkçedeki ilk romanı olan Babamın Köyünde, bir “büyüme” yolculuğunu anlatıyor. Bu roman okuru güçlenip yükseklere uzanmaya, ev özlemine dayanmaya, beklenmedik değişimlerle baş etmeye ve en önemlisi, saklı yetenekleri keşfetmeye çağırıyor.

​“Aile sorunlarından bunalan Léo'nun boyu bir santim bile uzamaz. Sınıfını da geçemeyince anne babası çareyi onu babaannesinin yanına, köye yollamakta bulur. Ama Léo'nun planı hazırdır: Babaannesini çileden çıkarıp eve geri postalanmak! Terslenir, etrafta dolanan çocuklara tuzaklar kurar, dedesinin atölyesini kurcalar. Okulun satranç meraklısı öğretmeni Bay Litvak'ın ziyaretinde kendiyle ilgili hiç bilmediği bir şey keşfeder! Yoksa çekilmez, tembel Léo gerçek bir yeteneğe mi sahiptir?..”

Elektronik müziğin ünlü ismi Armin van Buuren, dünya turnesi kapsamında yeni canlı prodüksiyonu THE ORB ile 20 Eylül’de KüçükÇiftlik Park’ta konser verecek.

Grammy adayı ve beş̧ kez DJ Mag Top 100’de dünyanın en iyi DJ’i seçilen Armin van Buuren, kariyerinde otuz yılı aşkın süredir dikkatleri üzerine çekiyor. A State of Trance adlı haftalık radyo programı 80’den fazla ülkede 44 milyon dinleyiciye ulaşırken; sanatçı, Tomorrowland, Ultra Music Festival, Lollapalooza, EDC gibi dünyanın en ünlü festivallerinde sahne aldı. Sanatçının yeni konsepti THE ORB, sadece bir konser değil; ışık, ses ve teknolojinin sınırlarını zorlayan çok duyulu bir deneyim sunuyor. Seyirciyle sanatçıyı buluşturan bu şov, İstanbul’da elektronik müzik dinleyicileriyle buluşmaya hazırlanıyor. Armin van Buuren, hit parçaları “In and Out of Love”, “Blah Blah Blah”, “Great Spirit” ve Breathe isimli yeni albümünden oluşan unutulmaz bir set ile hayranlarıyla buluşturmaya hazırlanıyor.

​NTRteam.com tarafından düzenlenen Armin van Buuren konserinin biletlerine buradan ulaşabilirsiniz.

Galeri Artmahall, “DUENDE” başlıklı yeni sergisini 28 Eylül tarihine kadar sanatseverlerle buluşturuyor.

Prof. Dr. Lütfü Kaplanoğlu ve Prof. Burhan Ahmeti’yi bir araya getiren “DUENDE” sergisi, İspanyol şair Federico García Lorca'nın sanatın mistik ve derin etkisini tanımlamak için kullandığı “Duende” kavramından ilham alıyor. Sergi, bir yanda içe dönen, ruhsal hafızayı sorgulayan bir yolculuk; diğer yanda ise Balkan coğrafyasının ritmini ve kimliğini yansıtan teatral bir anlatı, bu güçlü kavramın iki farklı tezahürünü gözler önüne seriyor.

“Prof. Lütfü Kaplanoğlu'nun resimleri, sanatçının kendi tabiriyle ‘çocukluğunun ruhsal yolculuğu’. Her bir tuval, bilinç ile bilinçdışı arasında akan bir geçit sunuyor; zamanın çizgisel akışını dairesel bir döngüye çeviriyor. Soyut mekânların içinde beliren somut figürler reenkarnasyon temasıyla konuşurken, yüzeyler birer kapı; renk ve dokular birer titreşim olarak izleyiciyi eserin içine davet ediyor. Prof. Lütfü Kaplanoğlu, bu mistik frekansları çağdaş bir malzeme diliyle işliyor.

​​Prof. Burhan Ahmeti ise Balkan coğrafyasının zengin kültürel bellek katmanlarını modern bir resim diliyle yeniden kurguluyor. Grafik sanatlarındaki akademik ustalığı ve eğitimci kimliği, eserlerine net bir ritim ve teatral bir sahne duygusu kazandırıyor. Eserlerinde yer alan parçalanmış yüzeyler ve maskesel figürasyonlar, kimlik, aidiyet ve ilişkiler üzerine görsel alegoriler oluşturuyor. Uluslararası alandaki başarısı, New York, Paris ve Berlin gibi dünya şehirlerinde gerçekleştirdiği sergilerle tescillenen Ahmeti, üretiminin yanı sıra Üsküp’te profesörlük yaparak, çağdaş sanatın sürekliliğine önemli katkılar sağlamaya devam ediyor.”

Enne Koens’in zorbalığın yarattığı çaresizliği anlatırken bir çocuğun iç dünyasını samimiyetle yansıttığı romanı Ben Vincent ve Korkmuyorum, Genç Timaş’tan çıktı.

Kitap, çocukların “normal olma” baskısını sorgulamasına ve kendilerini oldukları gibi kabul etmelerine alan açıyor. Okul, Vincent için sadece öğrenme yeri değil, bir hayatta kalma savaşı. Ne bir sırdaş ne bir dost… Yalnızlığını sadece hayalindeki dört hayvan arkadaşı ve güvenli limanı olan bakıcısıyla paylaşıyor. Zorbalığın gölgesinde geçen günlerde, Vincent günden güne daha da içine kapanıyor. Ama hayat, bazen en sessiz çocukların bile sesini duyar. Ve bazen bir arkadaşlık, en koyu karanlığı bile aydınlatan bir kıvılcıma dönüşebilir. Vincent’ın yaklaşan okul kampı, korkularını uyandıran büyük bir sınav. Ama bu kez yalnız değil. Belki de korkularla baş etmek her şeyi kontrol etmekten ziyade yanında birinin olmasıyla ilgilidir.

“Elim şakağımda yavaşça doğruldum. Çok acıyordu. Konuşamayacak kadar çok. Konuşabilseydim ne söyleyeceğimi bilemezdim. Dilan’a şok içinde baktım. Stephan bana elini uzatınca ben de ona elimi uzattım.
Stephan “Dil?” dedi şaşkınlıkla.
“Evet?” dedi Dilan.
“Sanırım canını acıttın.”
Dilan d.nüp bize baktı. “Bırak ya,” dedi. “Ona dokunmayacaksın değil mi? O çocuk pis.”
Bunu duyduğumda kafamdaki her şey durdu. Pis. Demek ki benim öyle olduğumu düşünüyordu. Beni pis buluyordu.”