Bir ihtirasa kurban ettik her şeyi. Karşılıksız çek gibi damgalanıyor hayallerim. Uyurken aklınıza düşen kadınları hep sevin beyler. Geriye bırakacak bir şeyim yok hayat hikayesi diye. Benim için bir denize bakın uzun uzun. 

Bu gün oturup tanrıyla geleceğimden bahsettik.  Benden ümidini kesmemiş hala. İyi adam olmayı bize yaşlılara hürmet etmekle ölçtüğü için toplum; yaptığım hiçbir iyilik görülemedi. -ki neden yaşlılar yargılıyor bizi onu da anlamış değilim-  Galiba cennete bir adım bile yaklaşamadım bu günde.

Dünya bana şiir olsun istemiştim, o acı olmayı seçti. Ne olur üstelemeyin, annesini unutan insanları hiç sevemedim. Ki göbek çukurunuz onu hatırlayın diyedir. Siz ki, size dokunan bir eli, bir övünç madalyası gibi aldığınız o ilk öpücüğü ömür boyu hatırlarken, annenizi unutmanız, aslınızı inkardan başka nedir ki?

Dilim kanıyor dilim. Anneme gösteremediğim tek yaram bu. Kutuplarda avcılar ayıları avlamak için buzun içine ağzına kan sürülmüş, jilet kadar keskin bir balta gömerlermiş. Ayı kan kokusunu alıp gelince baltayı yalamaya başlar, yalarken farkında olmadan dilini keser ve kan tadını aldıkça yalamaya devam edermiş, ta ki kansızlıktan bitkin düşene kadar. Kesik dillerimiz ile ayılara ne de çok benziyoruz. 

Kanımızı tüketen umutlarımız, kanımızı tüketen çıkarlarımız, kanımızı tüketen yalanlarımız oldukça, biliyorum ki dilimiz hiç iyileşmeyecek.  

Bir ihtirasa kurban ettik her şeyi. Karşılıksız çek gibi damgalanıyor hayallerim. Uyurken aklınıza düşen kadınları hep sevin beyler. Geriye bırakacak bir şeyim yok hayat hikayesi diye. Benim için bir denize bakın uzun uzun.

Güneşin dünyaya ait kuralları bir gün değişecek elbet. Kadından, dinden ve siyasetten bahsedenlerin hiç biri kalmayacak geriye. O gün varlığının farkına varan bir kukla gibi umursamaz olacak dünya.

Bir sokaktan geçiyorum, işporta tezgahına dizdiği hayallerini satmak için bağırıyor bir çocuk; “üstünüze uymazsa değiştiririz”, bu güne kadar duyduğum en samimi söz.

Doğrulara ulaşmanın tek yolu yalanlara bir süre inanmaktır. İnsanları insan yapan yalanlarıdır zaten. CV’sinin hobiler kısmına “kitap okumak” yazanlara pek inanmayın.

Uzun süredir hareketsiz oturuyorum. Şakaklarımda nabzım atıp duruyor. Ellerim geçmişimi açıp duruyor. Gözlerim tarihte bir aralık gibi duruyor.

Yalnız yaşamaya başladığımdan beri, kafamda fayda zarar denklemleri kuruyorum. Hiç biri tutmadı ama olsun. Boş adam değilim ben. Karadeniz'deki gemlerim ile dünyayı dolaşabilirdim, batmasalardı.

Mutlu insanı oynayana oscar verilmeliydi şu hayatta. O olmadı mı, hiç değilse bir teselli olarak milli mağduriyet ödülü. Verilmedi müdürüm, o bile verilmedi.

Ayağa kalk ve trajedine sahip çık insanoğlu.

Annem uyuduğumu sanırdı ama ben uyumaz geceleri kendime mektuplar yazardım. Bir postacı bulup da yollatsaydım kendime, ne çok sevenim olacaktı. Trigonometri bilseydi penguenler mesela, Piaget okusaydı babalar her şey daha farklı olabilirdi. 

Kadınların en büyük korkusu, bir erkeğin momentini bulamamaktır. Döndürme kuvveti eksikliği, bir vitamin eksikliğine benzemez, bir aksesuar eksikliğine benzemez, bir düşünce eksikliğine benzemez. O hayati bir organ gibidir. Eksikse, kadınlar komple eksiktir. Öyle tahmin ediyorum ki bazı sonuçlar kaçınılmazdır. Bazı gerçekler illaki gün yüzüne çıkar.

Anlatılanlara inansaydı tilkiler, ben eminim o dükkana giderlerdi. Gitmiyorlarsa, bu yine de sizin eksikliğiniz sayılmaz.

Bu gün oturdum ve tanrıya senden bahsettim. Üstelemedi samimiyetimizi. Daha öncede bahsetmiştim senden. Ben ara ara bahsederim böyle. Tanrının işi çok. Olurda unutur diye, bir çocuk korkusu.

Sevince kovuğuna kaçıyor hodbinliğim. Sizde bilisiniz bunu. Bir içtima da çattığım yüzüm, 1856 gündür koruyor beni. Sözüm var yine de kendime, size bakıp insanlığımı yitirmeyeceğim.

Hüseyin Arda SALKAYA