Birisi olmanın geniş sınırlarının albenisine kapılıp, bir kalpte tek adım mesafe alamayanlar, bu acı da yalnız sizindir.

Ey “birisi” olabilmek için erken kalkıp geç saatlere kadar çalışan ve bedeni kuvvetine inanıp, kalbi kuvvetine inanmayanlar. “Birisi” olmak sıkıcıdır.

Kendi adını unutup, dahil oldukları ideolojik propagandanın içeriğini unutmayanlar. Dar ve şekilsiz kalıplara oturttuğu bünyeleri ile sürekli rahatsızlık çekenler. Kurumuş saksılara su vermekten geri durmayıp, müziklere ritim tutmaktan geri duranlar. Emniyeti kilitlerde bulup; kapılarını kilitlerken, kendilerini de kilitleyenler. Çocukluğunu hayatlarından çıkarıp, insani yanından alıp ekonomik yanına tasarruf sağlayanlar. İncelikli ruhunuzla ancak lüks yerlerde rezervasyon yaptırarak yaşamayı bilenler.... Birisi olmak sıkıcıdır diyeyim size.

Birisi olmanın geniş sınırlarının albenisine kapılıp, bir kalpte tek adım mesafe alamayanlar, bu acı da yalnız sizindir.

Annenizin koynunda bir çukur bırakarak kaybolan çocukluğunuz ile bir köşe başında burun buruna gelseniz tanıyabilir misiniz? Ya sokaklarda, parklarda bıraktığınız hevesleriniz... Çarpışan arabalara ilk binen sizsiniz demek! Yazık ki ilk inende siz olmuşsunuz... 

20 çeşit yumuşatıcı üreten kimya sektörü, insan vücudunu öreten ya da bilinçsizce açan tekstil sektörü, en fazla MB ve en fazla piksel ile dünyayı içine sığdırabileceğini düşünen teknoloji sektörü...

Siz; birisi olmaktan, marka olmaktan başka nesiniz ki?

O kadar çok olağan kadın ve o kadar çok olağanüstü erkek gördüm ki “birisi” olmaktan şaşmaya da müsaitlerdi hani, lakin “el ne der” diyerek geri durdular hep kendi isminin önüne koyacakları sıfatı kendi seçemeyenler.

İnsani ilişkileri oy verdikleri parti ile sınırlı olanlar, ülkesinin geleceği ile ilgili görüşleri; ekonomik gelecekleri ilgili görüşlerinden sonra gelenler, “Vatan, Millet, Sakarya” edebiyatı yapıp, çıkarlarının gerektiği kadar insan olanlar... İçinizde bir bahar temizliği yapmanın zamanı gelmedi mi dersiniz?

Ey zehrini körfeze akıtan adam, körfezde balıklar ölünce insanlık bundan nasıl faydalanacak? Ormanları yakınca, şehre inen ayılar hanginizde kalacak? Ya Suriye’yi bombalarsak bunun nasıl bir faydası olacak? 

Bir hicret lazım, iltica da olabilir. Yokluğumuzdan varlığa, insanlıktan adamlığa, duygusuzluktan duyguya, kinden nefretten arınıp şefkate göç etmemiz lazım.

İlkin kendimizden başlayalım.

Faniyiz. Ama görüyorum ki fanilik size sadece bir kefenle gömüldüğünüzü hatırlatamıyor. Ve bu cümleden sonra, “insanız bağışla” sözüne geçit yok.

Dünyayı düzeltmek için çalıştığını söyleyenler, ilkin kendinizden başlayın!

Herkes aklında taşıdığı şeye doğru gider. Aklınızda taşıyacağınız şeyleri iyi seçin!

06.01.2017

Hüseyin Arda SALKAYA