Semiha Berksoy 60. Venedik Bienali’nde

Semiha Berksoy’un eserleri, Venedik Bienali bünyesinde, Adriano Pedrosa’nın küratörlüğünü üstlendiği 60. Enternasyonel Sanat Sergisi’nde “Foreigners Everywhere” başlıklı sergi ile sanatseverlerle buluşuyor.

60. Venedik Bienali, 20 Nisan’da Venedik’de yer alan Arsenale ve Giardini’de izleyicilerle buluşuyor. Galerist, Semiha Berksoy’un Venedik Bienali’nde katılacağını duyurdu. Berksoy’un eserleri, Venedik Bienali dahilinde ikinci kere sergileniyor; Berksoy, ilk olarak 2005 yılında Rosa Martinez ve Maria de Corral eş küratörlüğünde gerçekleşen 51. edisyona dahil edilmişti.

Berksoy’un resimlerinde bir sembol olarak karşımıza çıkan “kader çizgisi”, otoportre ve portreleri başta olmak üzere çoğu yapıtında izlenebiliyor. Bu çizgi, tuval yüzeyini enlemesine bölen, genel olarak baş ve gövdeyi ayıran, kalın ve siyah bir kontur olarak ezeli ve ebedi bir zaman-mekâna işaret ediyor. Sanatçının, Annem Ressam Fatma Saime, Annesine Göbeğinden Bağlı Çocuk (1966), Gülen Otoportre, Gören Otoportre (1969), Duran Otoportre (1968) ya da 1972 tarihli Bozulamayan Kader Çizgisi, Ümit, Cendereye Vurulmuş Kadın, Doğum-Annem, Keder Otoportre gibi yapıtlarında ortaya çıkan kader çizgisi, umut ve yitim, yaşam ve ölüm, yeraltı ve yerüstü, geçmiş ve geleceğin biçimsel ifadesi olarak izleyici karşısına çıkıyor. Sanatçının kader çizgisinin baskın bir ifade ile ortaya çıktığı resimlerinde daha fazla annesi yer alıyor. Berksoy’un hayatındaki en önemli figür olan annesi Fatma Saime Hanım’ı henüz sekiz yaşındayken kaybetmesi, onun hayata bakış açısının şekillenmesi ötesinde hayatta kalabilmek için sanata tutunmasında belirleyici oldu. Annesini merkezine aldığı sayısız resimlerinden Annem Ud Çalarken (1958), Annesi Tarafından Kötülükten Korunan Kız (1970), Korku (1971), Annem ve Ben’de (1974) izlendiği gibi Fatma Saime Hanım, Berksoy’un resimlerinde güzelliğin, zarafetin, şefkatin, yaşamın ve ölümün bir sembolü. Annesinin çok sevdiği renk olan eflatunu onun başının etrafında bir hare olarak resimleyen sanatçıya göre ölüm, yaşam ile iç içe ve ayrılmaz bir kavram ve annesi başta olmak üzere sevdiği insanların ruhunu hep yanında hissederek resimlerinde yaşatıyor.

Künye:
1. Fotoğraf: Bennu Gerede
2. Semiha Berksoy, Annem Ressam Fatma Saime, 1972, duralit üzerine yağlı boya, 93 x 65 cm. Sanatçı varislerinin ve Galerist’in izniyle​