Rafet Arslan’nın “Happy End” Sergisi Karşı Sanat’ta

Rafet Arslan’nın “Happy End” başlıklı kişisel sergisi 24 Şubat tarihine kadar Karşı Sanat’ta sanatseverlerle buluşacak.

“Mutlu Son, yaşam ile ölüm arasında ince çizgide giden varoluşumuz içinde karnavalesk bir estetik arzusuna işaret ediyor.

‘51 yaşındayım, sekizinci kişisel sergimi yapıyorum. Ardımda 12 kitap, onlarca fanzin, iki kaset, 20 artbook, kürete ettiğim onlarca proje, festivaller, konserler, bugünlere geldim. Beraber sokak sunumları yaparak büyüttüğüm bir de kızım var. 2011 Yıkım sergisini ya da Şiir Sokakta hareketini doğuran Erekte Şiir Manifestolarını ürettim. Ütopyaya dokunmak, ezbersiz şiir okumak, biraz kafası güzel bir şenliği çağırmak istedim. Disiplinlerarası kavramını soyut bir kelimeden çıkarıp hayat ile sanatın buluşma noktası yapmayı deneyimlemekteyim senelerdir. Aslında sıkıştırılmış öykü ya da şiirler kurgularım ve onları bir hikâye anlatıcısı gibi forma dökmeye çalışırım. Serseri, soytarı, kral ve şifacıyım. Bu benim mutlu sonum.

İstanbul, ben birleşik imgeler ürettikçe beni branşlara ayırdı. Bence artık bu sergiyle birleşik tüm kaplarım şiir, öykü, cobra, sürrealizm, film, düşler, gnosis, ütopyalar yan yana geliyor. Sanatı disiplinize edemezsiniz, sanat disiplinsizdir, liberterdir.

Referanslarımız çok, çünkü onlar birer alıntı değil; onlar ile yaşıyor- üretiyoruz. Asger Jörn, Walter Benjamin, Theodor Adorno, Herbert Marcuse, Philip K. Dick, Komet, Jean Luc Godard, Nazım Hikmet, Hüseyin Bahri Alptekin, Ece Ayhan bu serginin tininde yerlerini alıyorlar.

Zaman içinde travmatik/sadistlik şok imgesinden naif imgeye doğru geçiş yaptım. Kendine has dünyası olan yaratıcılara daha çok bağlandım. Naif imgeler ile dolu, başka varoluşları arayan, yeni formlar arayan bir sergi bu. Mutsuz bir coğrafya da mutluluğu aramaya soyunan bir düşle.

Bu serginin bütünü benim evrenim, benim düşlerim. Şairin dediği gibi dikkat düşlerimin üstüne basıyorsunuz!’

Yalnızız..
Varsılsızız..
Sadece çalışarak mutlu oluyoruz.
Anlam kayıp kuyu,
Ütopya diye bir adaya sığınmışız
Ve tek cephane şiir.
Yaşıyoruz.
İşte bu yüzden, mutlu son-kader bize.”

​Rafet Arslan