Sokak ortası ipsiz sapsız ayyaş sokak lambası.. Biz dibi kaygan sokak diplerine bakmayız.. Ölümler kayar.. Zulümler.. Ömürler.. Saklambaçta sobe olur kahırlar bir çift göze.. Sen bilmeziz Sophie.. görmez gözleri kuytuların.. biz bisikleti sevdalara çarpanlardanız.. sürgün yemiş kaldırımların mecalsiz taşları.. adım adım döşemeleri çiğneyen kendinden habersiz kara parçası..

vurdum duymaz kadranın sadakatle görevini ifasının mecburiyetindeydi gözkapaklarım.. dimdik ancak salkımsaçak..özgrlüğe bayrak açmış tüm duyguların dirineşiyle israsında kalemi kırılır kadranın.. varolmanın ağırlığıyla ölümsüzlüğün en başarılı deneği.. öldürmeyen zehrin sızlatan acısı..biz acılaRda birinci hüzünler kristaliz.. kendimden habersiz vücudun bekasında o son sapakta dayanılmaz bi reaksiyondu direten ruha..direnen