Ali İbrahim Öcal, Sanatorium’da açılan son sergisi “Ölü Doğa”yla, sanat izleyicisinin aşina olduğu “ölü doğa” olgusuna ilişkin algısını bir çeşit yapıbozuma uğratmaktadır. Bu yapıbozumla beraber aynı olguya modern hayatın gündelik pratiklerine ilişkin yeni bir anlam da takdim etmektedir. Sergide yer alan yedi farklı eser, “ölü doğa” olgusuna yönelik yeni tanımlar ve yorumlar getirmekle birlikte kendi aralarındaki yakın görünümlü mesafeli ilişkiyle birey ve doğa arasındaki güncel duruma da atıfta bulunmaktadır.

Sinan Bökesoy’un “The Wall” adlı sergisi, Sanatorium’da galeri mekânına yayılan ses yerleştirmelerinden oluşuyor. Sergi; zoraki yapılmış ya da isteyerek örülmüş, mutlu bir bahçe partisi ya da bir mülteci kampını dinlediğimiz, iki ayrı savaş ortamına tanıklık ettiğimiz yerleştirmeleri kapsıyor. “The Wall”u tüm dış etkenlerden arınmış bir şekilde, tek duyu organımıza, kulağımıza inanarak gezdik. 

Orhan Cem Çetin geçtiğimiz günlerde Sanatorium’da açtığı “Benimsin” sergisiyle sahip olma dürtümüzden yola çıkarak zamanın içinde yer aldığımız kısa dönemi sorguluyor. Kendisiyle 18 Mart’a kadar açık kalacak sergi ve fotoğraftan başlayarak farklı üretim biçimleri ve süreci hakkında konuştuk.