Dili “yapay ve efsunlu bir olgu” olarak ele alan Yoko Tawada’nın küçük Mumei ve dedesinin bir felaketin ardından yaşama devam hikâyesini anlattığı romanı Tokyo’nun Son Çocukları, H. Can Erkin’in çevirisiyle, Siren Yayınları tarafından yayımlandı.
Tawada, romanında çağın gerçeklerinden yola çıkarak bir gelecek hayali kuruyor. Bu gelecek hayalinde ağaçlar zehirli meyveler eriyor, “Yaşayalım Yeter Günü” kutlanıyor, Japonya dış dünyayla bağlarını kesmek zorunda kalıyor, yetişkin ve çocuk kavramları yeniden tanımlanıyor.
Tokyo’nun Son Çocukları, Fukuşima çağrışımları ve distopik öngörüleriyle hem Japonya’da hem de dünyada beğeni toplamış ve ekolojiye duyarlı, olası ve dehşetli gelecek tahayyülüyle ilgi uyandırıyor.
Görsel Harriet Lee Merrion'a aittir.