Kendi Hikâyesinin Kahramanı Çocuklara: “Benim Adım Şeyy”

Ece Erdoğuş Levi’nin çarpık güzellik anlayışımızı mizahi bir dille eleştirirken zorbalığın gençlerin üzerindeki etkilerini gözler önüne serdiği Benim Adım Şeyy, İlk Genç Timaş’tan çıktı.

Zorbalığın çocukların, gençlerin üzerindeki olumsuz etkilerini, arkadaşlığın, aile desteğinin bu gibi durumlarda ne kadar önemli olduğunu, birbirinden farklı görünen kişilerin birbirlerini desteklediğinde en harika dost olabileceklerini, en sevilmeyen derslerin bile eğlenceli bir ekip çalışmasıyla çok sevilen derslere dönüşebileceğini, zorlukların üstesinden sevgi ve azimle gelinebileceğini gösteriyor.

“Benim adım “Şeyyy…” Yavuz… Yavuz Kahraman… Hatta Yavuz Kahraman Kocagülle. Bazen adımız veya soyadımız, tipimizle, karakterimizle hiç mi hiç uyuşmaz.
Annem “Kahraman olsun yeter.” dedikçe “Yavuz Kahraman! Yavuz Kahraman!” diye direten pek sevgili babaanneme teessüflerimi, aman, teşekkürlerimi iletiyorum. Hayatta hoşlanmadığım bir şey varsa o da çocuklara GÖRKEM BAŞAR, GÜÇLÜ ASLAN, YILDIRIM ZEKİ, ŞAHESER NADİR, TONGUÇ EFE, MUTLU MESUT gibi isimler koyulmasıdır. Adam belki huysuzun teki, nasıl mutlu mesut olacak kardeşim? Neyse, bana gelince… Ne olmuş boyum kısaysa? Neden büyütülüyor bu mevzu? Kocaman olmasam ne çıkar? Ben kendi hikâyemin kahramanıyım!
​Kocaman gövdeli Süleyman, geleceğin aşçısı Yasemin ve her zaman yanımda olan Can dostumla çıktığım bu kahramanlık yolunda bana eşlik etmeye var mısın?”