Farklılıklarıyla Dünyaya İz Bırakanlara: “Flamingo Çocuk”

İngiliz çocuk edebiyatı elçisi Michael Morpurgo’nun nefretin ve savaşın gölgesinde büyüyen Lorenzo adında ''özel'' bir çocuğun hikâyesini anlattığı kitabı Flamingo Çocuk, İpek Güneş Çıgay’ın çevirisiyle Tudem Yayınları’ndan çıktı.

Morpurgo, hayata bir atlıkarıncanın sırtından bakan iki çocuğun gördüklerini ve yaşadıklarını kalplere dokunan bir hikâyeye dönüştürürken bir yandan da insanlar ve hayvanlar arasında kurulan tarifsiz bağı sözcüklerin gücüyle yeniden tanımlıyor. Flamingo Çocuk, kemikleşmiş kimi değer yargılarının toplum üzerindeki yansımalarını odağına alırken farklılıkları nedeniyle ötekileştirilip dışlanan bireylerin maruz kaldığı ayrımcılığı ve zorbalığı güçlü bir şekilde betimliyor.

​Lorenzo, annesi ve babasıyla birlikte Fransa'nın güneyinde, etrafı flamingolarla çevrili bir çiftlikte sakin bir yaşam sürüyordu. Diğer çocuklardan farklıydı o; okuma yazma bilmemesine ve hatta doğru düzgün konuşamamasına rağmen olağanüstü bir yeteneği vardı: Hayvanları iyileştirmeyi, onlarla iletişim kurmayı çok iyi biliyordu. Günlük rutinine sıkı sıkıya bağlı, yeniliklere kapalı Lorenzo'yu iyi hissettiren şeylerin başında müzik ve kent meydanındaki atlıkarınca geliyordu. Tabii bir de en yakın dostu Kezia ile vakit geçirmek. Derken bir gün, etrafı Alman askerleri sardı; gökyüzünden bir flamingo yere düştü, atlıkarınca durdu, müzik sustu. Ve her şey değişti...