Deli ile Divane’den Tahir ile Zühre’ye

Yazar ve çevirmen Ayşe Sarısayın’ın okurlarını Heybeliada’nın komşulukla ve dostlukla şenlenen dünyasına davet ettiği kitabı Martılarımın Adları Tahir ile Zühre, Yasemin Ezberci’nin resimleriyle, Can Çocuk’tan çıktı.

Sarısayın, 8 yaş ve üzeri okurlarına hem yeryüzü hem gökyüzü dostlarının hikâyelerini anlatıyor, onları farklı canlılarla birlikte yaşamanın keyifli, barışçıl ve zengin dünyasıyla tanıştırıyor.

Adaların başlıca halklarından martılar, Martılarımın Adları Tahir ile Zühre’nin de baş kahramanları. Okurlar bir yandan Ayşe ve Hüseyin’in adadaki yaşamlarına, arkadaşlarıyla sohbetlerine konuk oluyor, ada yaşamı, kent yaşamı ve çevre sorunları üzerine onlarla birlikte düşünüyor; diğer yandan martıların gitgide daralan yaşam alanlarında, insanlarla birlikte var olma çabalarına, hem mizahi hem de gerçekçi bir gözle tanıklık ediyorlar. Bu okuma serüvenine, sevimli ve çokbilmiş kedi Bay Cimbil de, eleştiri ve yorumlarıyla eşlik ediyor!

​“Karşılaşmak istemediğim tek bir hayvan var. Hayır hayır, martılar değil, onlara alıştım zamanla. Köpekler de değil, çevremizde o kadar çok köpek var ki ister istemez dost olduk hepsiyle. Beni ürküten, her yeri dikenli bir hayvan, kirpi diyorlar adına. Sokağımızın başındaki yabani ot bürümüş boş arsada dolaşırken aniden karşıma çıktı. Öyle korktum ki, yüreğim yerinden fırlayacaktı adeta! Önce dikenleri yoktu, birdenbire tepeden tırnağa dikenle doldu, bir de baktım karşımda küçük bir diken topu! Kendini koruması gerektiğini hissettiğinde böyle yaparmış. Eh, pek de farklı sayılmazdık aslında, benim de tüylerim diken diken olmuştu. Bir süre bakıştık, sonra son sürat bizim bahçeye kaçtım, merdivenleri bir solukta çıkıp eve girdim, masanın altına saklandım. O gün tövbe ettim, o arsaya bir daha gitmedim. Umarım başka bir yerde karşılaşmayız. Öğrendiğime göre kirpiler koruma altındaki yaban hayvanları arasındaymış. Kirpileri koruyacaklarına beni korumaları gerekmez mi? Saçma, çok saçma!”