Ata Doğruel’in 40 Projesi “Fırça Darbeleri” Performansıyla Devam Ediyor

Ata Doğruel’in 2019-2031 yılları arasında gerçekleşen 40 günlük kesintisiz performanslarından oluşan 40 Projesi, ikinci performansı Fırça Darbeleri ile devam ediyor.

40 Projesinin ilk performası Işık Kaynağı, Performistanbul iş birliğiyle ve Simge Burhanoğlu küratörlüğünde, OMM’da yer alan “Yas ve Haz” sergisine paralel olarak hayata geçirildi. 40 gün / 960 saat aralıksız süren Işık Kaynağı, 2022’nin Kasım-Aralık aylarında OMM’da izleyicilerle buluştu. İdil Tabanca Koleksiyonu’na tekrar gerçekleştirilme hakkı ile 2020 yılında dahil olan, Türkiye’de bir müzenin ev sahipliği yaptığı ilk kesintisiz en uzun süreli performans örneği Işık Kaynağı’nda sanatçı karanlık bir odada kalmış ve tek ışık kaynağı içeriye mum getiren ziyaretçiler olmuştu.

Serinin ikinci performansı Fırça Darbeleri’nde ise Doğruel, performansını belli bir mekâna bağlı kalmadan, tamamen hayatın içerisinde gerçekleştiriliyor. Performans kapsamında 40 gün aralıksız olarak beyaz bir tişört giyecek ve tüm süreç boyunca, bu tişörtü üzerinden çıkarmayacak. Bu tişörtün altına veya üstüne herhangi bir şey giymeyecek. Doğruel, tişörtün değişimini/dönüşümünü belgelemek için her gün saat 19.00’da bir fotoğraf çekecek. Bu performansta seyirciler, İstanbul’da ikamet eden sanatçının kendi hayatının olağan akışında karşılaştığı insanlar olacak. 15 Ekim saat 19.00’da ilk fotoğrafın çekimiyle başlayan performans, 24 Kasım saat 19.00’da son fotoğrafın çekiminden sonra tişörtü üzerinden çıkarması ile sonlanacak. Performans bittikten sonra bu tişört, yüzeyleri görünecek şekilde çerçevelenecek.

Projenin ilk serisi gibi yine Simge Burhanoğlu küratörlüğünde ve Performistanbul iş birliğinde gerçekleşecek performansın sürecini 40 Projesi’nin ve Performistanbul’un Instagram hesaplarından takip edebilirsiniz. Ayrıca süreç sonrasında performansın dokümantasyonu da sanatçının kendi internet sitesinde yayımlanacak.

​Ata Doğruel performansını şu sözlerle açıklıyor: “Yaşamın getirdiklerine açık olmak ve yaşananları cesurca kabullenebilmek, bilgece bir uysallıkla kabul edebilmek. Kendi kaderinin mimarı olmana rağmen, bilinmezliğe sevgi beslemek. Onu her şeyiyle sahiplenmek ve nihayet bir kere yaşanacak olan hayatın bütününü adeta koca bir sanat eylemi olarak görmek. Yaşananların emsalsizliğini, biricikliğini idrak edebilmek ve hayatı; bir kereliğine var olan bir sanat eseri, sanat eylemi olarak hissetmek. Benim için bilinçli yaşamak budur. Hayat eşsizdir, hayat sanatçıdır.”