Bir gül goncası

Kopup

Düştü yere

Kelimeler saçıldı cümlesinden göğe

Bir fırtına elin birinde

Tutup

Doldurdu kelimeleri güle

Bitip bir kapı dibinde Yiğit

Şakıdı sevdiğine

Süzüldü güzel pencereden

Saten çarşaf düğümlerinden ipek elbise ile

Bir rüya gözlerinde

Gözünde ceylan sekti bir diğerine

Yıldızlar düştü yüze

Saçlar döküldü bele

Heybesi omzunda hanımeli kokulu

Yerleşti başı omzuna yiğidinin

Ak bir kısrak belirdi

Yelesi bin turna sesiyle

Gövdesi volkan ateşiyle

Aldı sırtına çift beden bir canı

Aldı ardına dağı taşı

Bıraktı tozu toprağı

Kınalı eller kenetlendi belinde

Teni hanımeli

Kenetlendi yiğidin eli altın sırmalı dizginde

Kara barut kokuları sardı kara havayı

Aldı yalçın kayalıkları yankısı

Dört nalın sesinde bir kurşun halayı

Dört nalın sesinde bir ölüm alayı

Doğrulttu başını yiğit

Gözleri kartal çizgili

Kavradı bir eliyle Kınalıyı

Attı narasını ciğerden

Yedi düvel kükredi

Kişnedi ardından atlar

Düştü korku gözlere

Sürüldü namert mermiler namluya

Vuruldu gölgesi

Vuruldu tozu toprağı

Bir ses’e adanmış

Göğün yankısı

Bedeni ak

Haykırır sessizleri göğün tanrısı

Sessizler gümbürder

Gümbürder kısrağın doru sesi

Biter burnunda volkan ateşi

Yiğit aldı eline altı patları

Tek kurşunda yıktı dağları

Yıktı kişneyen atlardan kötü ruhları

Parladı namlusu beş kez altı patların

Tükendi korkuları düştü beşi atlıların

Arşın arşın ezildi toprak

Düştü kayalar birer birer

Çekildi gözyaşları güzelin

Güzelin elleri yiğidin

Sarıldı eller bele

Anca parıldardı gözler

Düşse bir yıldırım yere

Açsa güneş yüze

Sarıldı iki beden sarıldı bir ömre

Kınalı aldı rüzgârı yelesine

Rüzgârında yiğidin bakışı

Yüreğinde güzelin duruşu

Koşar dört nala

Kınalının atılır kara gölgesi

Atılır ak taşlardan kara kayalara

Ağlar kız anası toprak ile dövünür

Yırttığı göğsünden tüm acısı dökülür

Saçları avuçlarında

Kanı gözyaşlarında

Oğulları öldürür kızını bitmeyen ağıdında

Arşınlar tepeleri kınalı

Görünür zindan kayalıklar

Ötesinde her sesi yutan uçurumlar

An ve an yarılır zaman

Kartal çığlıkları göğü dağlar

An ve an

Dağlarda bir yiğit ufku arar

İki atlı gölgeleri deler

Güder tüm kini bakışları

Salya dolu nefeslerinde ölüm kokusu

Ezeli yutmuş kayalıklar yıkılır birer birer

Yer darbeyi sırtından

bir atlı ezilir

Doru atın sesi uçurumda gizlenir

Nefesinde volkan patlar kınalının

Çift can bir ömre verir bedenini

Yığılıp kalır bittiğinde yolun

Önünde uçurumun

Yiğit kavrar güzeli belinden

Kaldırır tüm tabiatı

Altın saçaklar dökülür sümbülünde yüzün

Ufuklar yanar gözlerinde güzelin

Sızar gözyaşları kınalının

Son gördüğü bir bütün tabiatın

Atılır güzel ak gerdanına ak kısrağın

Yarılır damarları nefes nefese

Kınalının gözlerinde güzelin nur yüzü

Çeker altıpatları yiğit

Sıkar kendi yüreğine sıkar gibi son kurşunu kınalının

Yığılır başı

Güzelin eline kınalının

Gözlerinde şafak sökerken

Öper gerdanından güzel

Tutar yiğit güzeli ellerinden

Gün doğumuna koşar

Adımıyla dağlar aydınlanır

Adımıyla kuşlar cıvıldaşır

Güneş doruklardan evvel bir ömrü aydınlatır

Gerisinde karanlık

Gerisinde kan

Kişner doru at nefes nefese

Belirir karanlıkta namlusu tüfeğin

Saklar yiğit güzeli bedeniyle güneşe doğru

Bir gürültü doldurur uçurumu

Bir gürültü durdurur zamanı

Kan sızar şakağından yiğidin

Kan sızar ipek fistan üstüne

Dağlar sallanır

Kayalar yıkılır

Bir yiğit yığılır güzelin üzerine

Bir ağıt kopar ciğerinde dağların

Yıkılır dağlar namerdin üstüne

Ellerinde yiğidinin kanı

Kulağında son nefesi

Güzel kaldırır başını güneşe doğru

Yüzünde son ışığı

Son ışığı gözlerinde yiğidinin

Açar dağlara doğru

Doldurur uçurumla kollarını

Bir gül goncası

Kopup

Düşer yere

Kelimeler saçılır cümlesinden göğe.

Sarper Timur

2016