Benle kırk yıl hatırı olan bir kahve içsin istemedim kimseden, gerçi kırk yılımı garanti edecek bir doktor var mı onu da bilmiyorum henüz.

Kendimi voleybol takımındaki libero gibi hissediyorum. Neden mi? (boyun kısa gibi kötü espriler yapmayın lütfen) dünya dönüyor ve hayat bir oyun ve benim alınan hiçbir sayıda adım yok. Neslihan, Neriman, Gözde hep sayıları onlara yazıyorlar. Kıymeti sayılarla ölçülen bir oyun bu. Beni de oyuna aldıkları için bende yoruluyorum. Ama istatistiklere bakılırsa bu maçta oynadığımı kanıtlayamam. Yorulduğumla kalıyorum ortada. İnsan, yorulmaktan öte bir şey yapamaz bu dünya da.

Küçük bir yeğenim var, birde hayali bir uzay gemisi, anladığım kadarıyla iyide bir kaptanmış kendisi. Müthiş manevralar yapıp, önemli kazaları önlüyor, birçok insanın hayatını kurtarıyor ve kimsenin gidemediği yerlere gidebiliyormuş. Yeğenimin hayali uzay gemisi benim hayallerimden daha somut, daha gerçek. Daha inandırıcı duruyor şu boşlukta...

Güneş, yağmur, haftanın günleri, iş güç, mevsimler, çekirdek veya geniş aileler, kara borsadan temin edilmiş arkadaşlar ve benzeri doğal veriler yaşam için yeterli değildi ve hiçbir zamanda yeterli olmayacaktı. Ama kimse sesini çıkartıp tek kelime etmedi. İçine sığındığımız kuzey yarım kürede, payımıza bular düşüyor deyip kabullendi herkes. Bir tek isyan eden, karşı çıkan ben oldum. Dışlandım. Nede olsa, tatsızlığın, dünya mutfak listelerinde yeri yoktu.

Birine sen benim yel değirmenimsin dedim, şimdilerde canı sıkıldıkça yenmeye kalkıyor beni. Yenilmekte kötü bir şey değil aslında, insan alışınca çok koymuyor lakin, hepimiz galibiyet görmeden ölecek yaştayız!

Benle kırk yıl hatırı olan bir kahve içsin istemedim kimseden, gerçi kırk yılımı garanti edecek bir doktor var mı onu da bilmiyorum henüz. Ölüp de borçlu gitmek istemem kimseye. Buna hakkım varsa, hatırına henüz ömür biçilmemiş bir çay içebilirdik. Ama gönlümüz çay da karar kılacak kadar mütevazı değil. Oysa çay, dünyadaki tüm dostlukların temelidir.

Dünya kötü kurulduğu için düzeltilmelidir. İnsanlar, yanlış bildikleri için eğitilmelidir. Ee tabi aşklarda elden geçirilmelidir.

Yalnızlığa terk edilmiş bir ev düşün, kaçıp gitmek istiyor hayatın daha canlı aktığı yerlere. Koordinat diye bir saçmalıkla, ada ve parsel numarasıyla sabitlenmiş oraya. Tıpkı üç metre çizgisinin gerisine sabitlenen libero gibi.

İnsan, yürüme ve düşünme yeteneğini yitirmemişse ve sabit kıymetler borsasında işlem görmüyorsa yer değiştirebilmelidir. Yağmuru seviyorsa Amazon ormanlarına, güneşi seviyorsa Ekvator’a gitmelidir.

Sevgili Libero, boyumuz dışında nedense her şey aynı.

Hüseyin Arda SALKAYA