Kafamızda tasarladığımız hayallerimizin, planlarımızın gerçekleşmesine ramak kala... Saplanmak bataklığa, yavaş yavaş görmek dibi... Hayatın sizi öğüterek çileden çıkmışa çevirmesine izin vermek... Çırpınışlarımızın boşa oluşunu fark ederken geç kalınmışlığın çaresizliği nereye sürükleyecek bedenimizi? Mantıklı kararlar vermemiz gereken zamanlarda aptalca kararların peşine düşmek de cabası olanların. Yok ederken bireyi geçmişi, karaladığı kağıtlara baktı uzun uzun. Beyaz hiç bu kadar kara olmamıştı, gökyüzü maviliğini yitirmişti. Okuduğu yazının sonunda birkaç damla tuzlu su bıraktı satırların üstüne. Etkilenmiş miydi? Yoksa kendini mi görmüştü? Yaşamak istediği hayatı mı okumuştu az önce?

Sigarayı körükleyerek içti bir süre. Hayaller sığdırmayı severdi sigaraya. Bu sefer hiçbir hayal sığdıramadı. Tüm hayalleri terk edip gitmişti yarı yolda. Tozlu aynasının karşısında suratını görünce kendinden iğrendi. İçini görüyordu aynada. Yarı yolda bırakıp giden hayallerinin arkasından bakarken saplandığı bataklığı bile gördü .Çırpınmaya başlasa daha çok batacakmış hissi onu engelledi.Yüzünü yıkamanın biraz olsa rahatlatacağını düşününce lavaboya eğildi. Çapaklarına suyu vurdu. Kirlenmiş suratına azıcık renk geldi. Oysa hayatı hala grinin tonlarıydı. Kendinin katili olacağını bilmiyordu henüz. Silah kullanmayan bir katildi.  Düşüncelerle öldürecekti kedini. Belkide çoktan öldü. Bataklığı görmesinin nedeni o olabilirdi.

Hiçbirine kafa yormadı o dakikalarda. Hazmetmekte zorlandığı geçmişi ile bakıştı aynada. Gözlerindeki kini aynayı çatlatacaktı. Sakinliğini korumaya çalıştı. Öfkesini kontrol etmeseydi yumruklarıyla çatlatacaktı aynayı. Geçmişine savurup yumruklarını bir kez daha yakacaktı canını. Bunları bildiği için yapmadı. Kendini dinlemekten çok başkalarını dinlemeye ihtiyacı vardı bu aralar. Kafasının içinde tepinen konuşmalara başka sesler ekleyip susturmak istiyordu. Konuşacak biri yoktu hayatında. Kimi arasa hepsinin bir işi olduğunu bildiğinden bu günü atlatması gerekliydi tek başına.

Kendi kendine zarar verir insan. Kimsenin veremeyeceği zararları kendi verir de suçu babasına, annesine, en yakın arkadaşına, eski sevgilisine atar. Vicdanını rahatlatmak için yapar bunu. Günün birinde anlayacaktır ki yıkımının sebebi kendisidir.