Hep deriz ya hani, kafamı alıp gitmek istiyorum diye... Ama hiçbir zaman yapamadığımız olay hani.

İnsanın bazen canına tak ettirmiş belli başlı olaylar silsilesiden kurtulamama safhaları...

İnsanlar artık işten mi vakit bulamıyor veya işin yorgunluğundan mı gidemez bilmem.Ama bazen tek ihtiyacımız olan şey, hep yapmak isteyip bir türlü vakit bulup yapamadığım, elimize dergimizi veya kitabımızı alıp sakin bir kahvecide, bir yandan kahvemizi içerken, bir yandan da okuyan insanlar olmak.Hani gözlüklü, salaş, ben çok biliyorum tadında takılan elinin altında belki ısırılmış elma logolu bilgisayarı olan, ki o kişiler genelde kahvecilerin yüksek masa sandalyelerinde otururlar, tiplerden olabiliriz belkide.

Bu bizim bir sorunumuz! Aslında bu günümüz insanlarının ne kadar dışarda doğaçlama takılmadığını gösterir.Aslında isteriz ki çıkalım, kafamız nereye eserse oraya takılalım ve bir kahve içip oturalım. Yalnız işler ne yazık ki böyle işlemiyor.

İş hayatının verdiği yorgunluk bize sadece “Alıp başımı gidicem.” cümlesinden başka bir şey bırakamıyor.

Şimdi ne yani olay “Kahveciye oturup, oturmamak mı?” diye soranlarınız olur. Hayır olay bu değil.

Olay her şeyi planlamamız.Tabiki planlasız bir hayat söz konusu değil günümüzde ama sadece saati bile önceden belli olan o plan programı yapmadan yaşasak, daha mutlu insanlar olabiliriz.Kahveden aslında kastım buydu :D

Evdesiniz ve canınız sıkıldı.Ama dışarı çıkmadan önce bir baktınız telefonunuzdaki o uygulamadan hangi yerler popiler diye ve oraya gittiniz. Yemek yerini ordan seçtiniz, kahvecinizi ordan seçtiniz falan...

Halbuki direkt çıksak, mesela Kadıköy sokaklarında bir gezinsek... Belki bir banka oturmak bile işinizi görebilir. Önemli olan farklı bir tarz uygulamak o anda. O kalabalıkta belki bir simit yemek bile size haz verebilir. O iki yudumda biten küçük çay bardaklarından içsek mesela çayımızı o gün fena olmaz mı..?