''Kamyon kasasında yolculuk etmek, gökyüzünde ki umudu görmektir.''

28 Ekim 1999, cızırtılı kuş ötüşlerinin fazlasıyla olduğu bir sonbahar sabahı, pencerede sonsuz gökyüzü, sonsuz deniz. Kaldırımlarda ekmek kırıntıları, bol oksijenli soğuk hava camdaki buğunun yerinde kalması için pencereyi sürekli ziyaret ediyordu. Yediği süt-ekmeği üzerine dökmemesi için aldığı tembihleri kırmızı fermuarlı yatak kıyafetinin ceplerine yerleştirmişti Nilef. Evet, o henüz 4 yaşındaydı. Geceleri babasından masallar dinlemiyordu belki, belki annesi ona parklarda kitap okumuyordu. Ama o umutlu ve her şeyin farkında olduğunu sokakta diğer ıslak çocuklar ile saklambaç oynar iken kamyonet kasasına saklanacak kadar cesur ve büyük bir hareket yaparak göstermişti. Henüz hiçbir şeyin farkında olmayan, 4 yaşında, mezar görmemiş, içinde bulunduğu hayatın sonsuza dek süreceğine inandığı bir tiyatrocuydu işte. Kamyon kasasında yolculuk etmek, gökyüzünde ki umudu görmektir.

Gök Adam