Ölüp de kalbimi bağışlamak istediklerim var. Benden geriye bir şey kalsın diye değil, vallahi değil. Bir kalp ile hissedilenleri hissetsin diye. Öyle insanlar var ki, duygularını haşlayıp yemişler sanki. Kalplerini çıkarıp yerine su pompası koysan, bir değişiklik olmaz, onla da yaşarlar. 

Benimle kal demezseniz, herkes gider. Kalbi olanda olmayanda, kalbi olan daha yavaş gider, kalbi olmayan daha hızlı. Benimle kal, biraz olsun geç kal yalnızlığına. Ne olur? Ben seni özlerken, birazda hep yanında olanlar düşünsün. Nasıl bir karın ağrısıymış, baş dönmesiymiş, tansiyon ne demekmiş birazda onlar görsün. Benimle kal! Bir köşede büzüşelim. Büzüşmenin de ne demek olduğunu öğren, gideceksen öyle git.

Acı patlıcanı kırağı çalmaz diye diye çürüttünüz beni. Bu kalpsizlikle nereye varır insanlar? Ölüp de, kalbimi bağışlamak istediklerim var hayatta. Ölüp de yol göstermek istediklerim var. Gerçi hiçbir yol kemale erdirmiyor insanı ama olsun. Susuzluktan öleceğime, suya düşüp boğulmak istiyorum. Susmaktansa, bağırarak ölmek istiyorum. Hem kime ne benim ölüm şeklimden? Benimle bir dakika düşündünüz mü?

Duygular, kelimeler karşısında savunmasızdır. İstediğin yere çekersin onları. İstediğin şekle sokar, istediğini yaptırırsın onlara. Ağlasanız, çok duygulandığınız hissi bırakır mısınız arkada ya da bağırsanız, acıdığınıza inandırabilir misiniz? Kalbiniz ile beyniniz arasındaki koridoru envaı çeşit eşyayla dolduran siz, çıkıp bana yol göstereceksiniz öyle mi? “Acının, terbiyelisi makuldür.” “Gözyaşını içine akıtmak erdemdir.” İnanmayın! Gözyaşının içine akanı makulse, tanrı neden gözlerimize su tesisatı döşetti? Acımasız olacaksak, burun direğimize arada bir yerleşen o acı nedendir?

Benimle kal! Benimle kalacak kimse yok mu? Dibe vurmayı anlatacaktım size, hem de dublör kullanmadan. Kendim düşecektim tepeden en aşağıya.

“Geçmiş, gelecekten daha çok istikbal vaat eder” demiş Paı Pu Haksız mı? Geçmiş gelmeyecek bir şeyi vaat eder mi? Geçmişte bir elma olan, elma olmayı vaat eder ancak hödük olan, hödük olmayı. Elmadan insan, hödükten kaplan yaratabilir misiniz? İnanmayın beyler, kelimelerin duygularınıza böyle hükmetmesine inanmayın. Sevmek denen duyguyu bir kez ellerimle tuttum, kim ne derse desin anlatamaz onu bana.

Ölüp de kalbimi bağışlamak istediklerim var. Benden geriye bir şey kalsın diye değil, vallahi değil. Bir kalp ile hissedilenleri hissetsin diye. Öyle insanlar var ki, duygularını haşlayıp yemişler sanki. Kalplerini çıkarıp yerine su pompası koysan, bir değişiklik olmaz, onla da yaşarlar. Dünyada duygusuzluk adına, sevgisizlik adına ne varsa, kalplerini metalik bir pompanın albenisine kaptırıp onunla değiştirenler yüzünden. Bir kalbinizin olduğunu hatırlamanızda yetmez, kalbi, kalp gibi kullanın ne olur.

Kalbinizin atıyor olması bir şey ifade etmez ki. Ruhu robot olanın, kalbi, kalp olsa ne olur? Kaplumbağanın kalbini sökersen öldükten 1 saat sonra bile atabilir o kalp. Marifet atmakta olsa, kaplumbağa yaşardı. Hayal edemeyen, olaylar arasında neden – sonuç ilişkisi kuramayan insanlar, dünyayı bu hale getirmedi mi? Bazen diyorum ki, insanlarında ahtapotlar gibi iki kalbi olsaydı, birinde insani bir yan bulamasak birinde muhakkak bulurduk.

Ölen bir kalbin öldüğünü kolay kolay bilemezsiniz. Mesela, güneş ışınlarının dünyaya ulaşması 8 dakika sürer, siz güneş doğduktan 8 dakika sonra anlarsınız bunu ve yine 8 dakika sonra anlarsınız güneşin battığını. Bilmeden, daha güneş batmamış gibi 8 dakika daha yaşarsınız. Doğa olaylarına oldum olası aklım ermez ama ölen bir kalbin öldüğünü yıllarca bilemezsiniz. O atıp durur, sizde bir kalbiniz var sanırsınız.

Kendimi, ayakkabı reyonunda unutulmuş bir kazak gibi hissediyorum. Heyecandan yanlış giysisini çıkarmış ve bir dada da hatırlanmamış gibiyim. Bu telaşlı ayaklar arsında ezildim ezileceğim.

                                                                                          ***

Kalbinize bu kadar yüklendiğim için af buyurun. Ben biraz fazla şüpheciyim. -Dedektif olacağıma aşçı olmuşum, her şeyi çorbaya çeviriyorum- İnsanlar gayet normal davranışlar sergilemektedir. Kaç yıl oldu ki anne rahminden dünyaya geleli, alışamadım besbelli. İnsan bir kordonla beslenip, bir kişiyi sevip minnet duyarken, dışarının bu kadar kalabalık olması ve herkesin onlarca kordonla farklı yerlere bağlanması, bocalatıyor beni. Bende bu bocalama sürecini atlatınca, bir hırdavatçıya girip o metalik pompadan alacağım kendime. Üstelik şu an takılı olan kalbe garanti veren bir doktorda yok, ona ömür boyu garanti veriyorlar. Bir müddet daha yaşayabilirsem, bende titanyum-çelik alaşımlı o pompadan alacağım dostlar. Hem ömrümü uzatacağım hem de beyninizi aşure çorbası yapmaktan vazgeçeceğim.

Zaman, insanı eskitip, bütün eklem ve damarlarıyla oynadığı gibi, kalbi ve hissi münasebetlerine de el atmayı unutmuyor. Yaklaşık bir on yıl sonra insanların, yağ ve selüloitlerini aldırır gibi, duygularını da aldırma irade ve ekonomisine sahip olacağını düşünüyorum. Şimdiden, gelecekteki tıbbın bu yeni dalının reklamını da bizzat ben yapayım; “Duygusuz günler çok yakında!!!”

Kalp, fazla ağırlık yapıyor sol yanımızda. Üstelik yeni karar ve girişimlerin önünde ciddi bir engel. “Bu kadar duygusal ve yufka yürekli olmasaydım, çok başka yerlerdeydim” diyenlerde var aramızda. Salim kafayla düşününce, insana düşmanı bile yapmaz bunu diyorum. Kalp, kutuplardan yayınımıza bağlanmaya çalışan bir yarışmacı gibi frekansı tutmuyor, yaşayıp yaşamadığı muamma, bütün duygularımızın içine bir fay hattı çekiyor.

Bir kalp ile ne yapılır dendiğinde aklınız karışıyor biliyorum. Bir kalp ile temiz duygular beslenebilir. Temiz duygular ile temiz gelecekler inşa edilebilir. Bu temiz gelecekte, kalp ile su pompasının işlev ve özellikleri insanlara belletile bilinir. Aksi takdirde her girişim başarısız olacaktır. Ve seçme konusunda herkese fırsat verilir. Kimi, çürüyen, kokuşan, acıyan, kanayan bir et parçasını seçer. Kimi de, titanyum-çelik alaşımlı yanmaz, paslanmaz ve kırılmaz metal parçasını. Orta ve büyük ölçekte yaşayan insanlar teknolojinin bu yeni harikasına hayranlıkta bakmaktalar.

Kalp ve Böbrek Vakfından ve tüm kardiyologlardan özür dileyerek, çalışıyorsa gerisi önemsizdir diyen insanlara, su pompası takın, bir kalp bağışlamak gereksizdir diyorum.

Hüseyin Arda SALKAYA

08.12.2015