Nedir Beşdoksanbeş?

Kısaca anlatamayayım.

Bilmiyorum.Bir dalgınlıktır.En yitik hissettiğimiz zamandır.Rakam ve sayılarla değil yazıyla yazılan her türlü kırıklıktır bana kalırsa.Nedir Beşdoksanbeş? Mevsimleri avuçiçlerinde bir hasret gibi bulup buluşturan bugünlerin yorgunluğudur.Biraz günbatımıdır,mavidir.Bulutlu gökyüzleri ve yağmurdur.Şimdi üzerinde durduğumuz bir konunun fark etmediğimiz tarafıdır.Başını okşadığımız bütün çocukların sıcaklığıdır ve okşamadıklarımızın da.Ben de ne olduğunu bilmiyorum. Söylemeyi seviyorum yalnızca.Gece olunca aklıma takılıyor ve bütün sabahakarşıları orada topluyorum.Bir ad en az bu kadar topluyor çiçekleri yamacında.Nedir Beşdoksanbeş?Bilmiyorum! Bilmeye çalışmıyorum da.

Bir cumartesidir.Bütün cumartesilerin sahibidir.Ben unutulmuş bir cumartesiyim.Bunun için koruyorum ellerimi.Başlıksız yazıyorum gördüğüm bütün labirentleri.Sonra içinden çıkılmaz bir hal alıyor.Gittikçe irileşen bir çığlık gibi.Sanırım hiçbir sorunun cevabını bulamadım bu zamana kadar. Nedir Beşdoksanbeş öyleyse?Upuzun bir yazım yanlışıdır.Bir tren yolculuğunun cümlelerini dikişlerle dudaklarıma dikerken gülümsüyorum yani. Bilmiyorum.Bir dalgınlıktır bana kalırsa.Bilmem kaçıncı dubleden sonra gelen mide bulantısıdır.

Nedir Beşdoksanbeş? Gerçekten bilmiyorum.

‘’Eğer teşhire düşersem bir gün ve yüzümün güldüğünü görürseniz ağlayın!

Unutulmuş cumartesilerin tek sahibiyim ben,

Bir mavi bir başka maviyle yan yana gelince anlaşılır ancak.

Eğer teşhire düşersem ve kanarsa dizlerim,

Beni yalnız bırakın!’’/beşdoksanbeş/