Bu Seferde Sen Çocuk Ol...

Geçmişimden ne kaldıysa hafızamızda siliyorum yazdıklarımla. Ne bir yardım eden var yakınlarımda , nede bir baş sağlığı dileyen .Eskimeyen zamanla daha fazla üstüme gelen anılarım var benim. Kimisi güzel ve hatırlamak istediğim , kimileri ise zorla hafızama kazınan tipten anılar.
Bu ilk göz ağrımla birlikte aşıcam bunların hepsini. Kalemimin yettiği yere kadar yazıcam bu sefer, durmak bilmeden. Eğer olurda durursam sonum gelecek bu sefer biliyorum. Bu yüzden durmadan yazıyorum.

Aşk mı ? Sevgi mi ? Yoksa hepsi bir zehir mi ?

Herkes düşünür bazen ben ne yapıyorum diye. Boşuna vakit harcamaya yada zaman kaybetmeye gerek yok. Aslında ya seviyorsundur gerçekten tarifi olmayan duygularla, yada sevmiyorsundur. Senin tek yapmaya çalıştığın başkalarını mutlu gördükçe onları kıskanmandır. Hâlbuki ne gereği var kıskançlığın. Neden başkalarının mutlu olmasıyla mutlu olamaz insan. Neden her seferinde sadece ben der.

Hayat sadece seni kapsamıyor ne yazık ki. Sen olmasanda var hayat.

Geçmişte yaşadıklarından neden ders çıkarmaz insan acaba. Bunu söylediğime bakmayın ben de aslında hiçbir zaman ders almayanlardanım. Umarım benim gibi değilsinizdir…

Küçük bir çocuk gibi ol
Hayalleriyle mutlu olan, gülen
Düşünmeden yaşa,eğlen,düş,ağla…
Ama kalk ayağa hiç yılma
Parçalansın dizlerin, kızarsın ağlamaktan gözlerin
Yılma !
Dik dur inadına, ders verir gibi ona.
Görsün ki ayakta
Bu sefer de o yanılsın hayatta .

                                            (.)